کاشی های کف باید ویژگی های مکانیکی و همچنین پوششی کف را از لحاظ عملکردی و کاربردی تامین کنند. بنابراین، باید متناسب با هدف و کاربردشان طراحی شوند. بر اساس معیارهای توصیف شده در تنظیم محصولات ساختمانی (EU) شماره 2011/305، تعیین کمی میزان خاصیت ضدلغزش بودن نقش مهمی در برآورد انتظارات امنیتی و کاربردی بازی می کند.
مطالعات انجام شده نشان داده است که اندازه گیری میزان لغزش فرایند پیچیده ای است، نه تنها به این خاطر که لغزش به اصطکاک در سطح مشترک کاشی و کفش مربوط می شود، بلکه زبری سطح نیز پارامتر مهم دیگری در تعیین مقدار مناسب برای استفاده در محیط های مختلف با فعالیت های گوناگون است. این ویژگی بعضی اوقات به طور واضح بیان نمی شود، اما برای انتخاب یک محصول برای کاربرد خاص ضروری است.
خاصیت ضدلغزشی یکی از پارامترهای اصلی توصیف شده در استاندارد EN 14411 برای فروش کاشی های سرامیکی تحت قوانین CE است. سطوح الزامی بین المللی برای خاصیت ضد لغزشی متنوع است . یکسان سازی این قوانین چالش برانگیز است، چون هر کشوری روش تست و دستورالعمل خودش را بنیانگذاری و ارائه کرده است .
از بین این روش ها، موارد زیر مهم ترین هستند :
• BGR 181 (2003) و GUV-I 8527 (2010) آلمان ، تست سطح شیبدار
• HSE Guidelines انگلیس ، تست پاندول
• DPR n. 236. (1989) ایتالیا ، تست اصطکاک کف
• SA HB 198 (2014) استرالیا ، تست پاندول ، تست سط شیبدار و تست اصطکاک کف
• Americans with Disabilities Act (1990) آمریکا ، تست اصطکاک کف
• 253/1997. (XII.20.) Government Decree (OTÉK) مجارستان ، این استاندارد ملزم می کند که کاشی های کف نباید لغزنده باشند، اما دستورالعمل یا راهنمای اندازه گیری کمی میزان لغزش کاشی های سرامیکی در آن وجود ندارد.
